RAYE در خانه گرد لندن. بدون شک یکی از صمیمی ترین، شخصی و تعاملی ترین کنسرت هایی است که تا به حال در آن شرکت کرده ام. دقیقاً مانند ماهیت آسیب‌پذیر موضوعی این رکورد، اجرای چهارشنبه شب با گشاده رویی و خامی مشخص می‌شد، اما از قضا، با تأکید یکسان بر بیان شوخ طبعی در آسیب‌های خاص (نمونه‌هایی از آن‌ها قصد دارم در زمان مناسب به تفصیل بیان کنم).

RAYE کنسرت را به درستی با آهنگ آغازین «My 21st Century Blues»، «Introduction» آغاز کرد، همانطور که او ادعا می کند، به طور موثر صحنه را همان طور که دوست دارد از نظر شعر تنظیم کند. با توجه به اینکه RAYE در طول کمپین‌های مختلف تبلیغاتی آلبوم به طور مداوم تأیید می‌کرد که رکورد باید به ترتیب گوش شود، در ابتدا ناسازگار بود که فهرست مجموعه‌ها از جهت زمانی مشابه آلبوم پیروی نمی‌کرد. با این حال، RAYE به مخاطبان خود اطمینان داد که قصد روشنی در پشت این ناآشنایی وجود دارد. به طور خاص، کین می‌خواست نمایشش به بخش‌هایی تقسیم شود که هر کدام احساسی متمایز را برانگیزد – هم خوشایند و هم ناخوشایند.

پس از لذت بردن از جم آهسته R&B، «هتل‌های پنج ستاره»، که RAYE با طنز اعتراف کرد که در واقع هرگز به یک هتل پنج ستاره در موریس نرفته است، سپس از ما دعوت شد تا شاهد یک دگرگونی جوی بسیار شدید باشیم. در چیزی که مسلماً آسیب‌پذیرترین عنصر بصری کل کنسرت بود، RAYE لباس زیر خود را برای اجرای آهنگ Body Dysmorphia – قطعه‌ای که RAYE بیان می‌کند که به سمیت مرتبط با تلاش برای برآورده کردن استانداردهای زیبایی غیرواقعی جامعه اشاره دارد، درآورد. به دنبال آن اجرای به همان اندازه احساسی و حساس «مرد بستنی» اجرا شد.

پس از تقسیم بندی تاریک تر نمایش RAYE، ما با اجرای آکوستیک و پیانو که شامل فهرستی از آهنگ های رقص-پاپ او بود، استقبال شدیم. برای هر کسی که از طرفداران RAYE است، بر کسی پوشیده نیست که لیبل سابقش او را به سمت ساخت موسیقی سوق می‌داد که در نهایت باعث ناراحتی عمیق او شد. در واقع، در اینجا بود که کین با مخاطبانش روراست شد – با این ادعا که با وجود اینکه از آهنگ «BED»، همکاری سه جانبه RAYE با موسیقی رقص سنگین وزن، جوئل کوری و دیوید گتا متنفر بود، حساب بانکی او آن را دوست داشت! مستقل از ماهیت صریح این مجموعه پیانو، در این نقطه بود که RAYE توانست آواز خیره‌کننده‌اش را به نمایش بگذارد و در عین حال گرمای انسان‌ساز را نیز حفظ کند. من می‌توانم استدلال کنم که برجسته‌ترین دلیل این امر با این واقعیت بود که او مدام از حضار می‌پرسید که آیا چانه دوتایی دارد یا خیر!

پس از پایان کنسرت با آهنگ پایانی «فین.»، «بلوز قرن بیست و یکم من»، از اینکه هنوز «Escapism» را نشنیده بودیم، ناامید ماندیم. اولین شماره یک RAYE در بریتانیا. با این حال، کین به وضوح می‌داند که چگونه مخاطب را مجذوب خود کند، زیرا در نهایت به صحنه بازگشت تا یک انکور انحصاری «Escapism» را اجرا کند.

این به راحتی یک تجربه پنج ستاره (بدون جناس) بود، امتیازی که من در درجه اول مدیون حضور باورنکردنی RAYE در صحنه، قدردانی و تعامل مداوم با جمعیتش هستم. زیبا!

همین حالا از طریق شریک مورد اعتماد ما، بلیط های تور زیر را جستجو و خریداری کنید مدیر بلیط.