این یکی واقعاً لبخند بزرگی بر چهره من می گذارد.
مانند یک تلو تلو تلو خوردن یخچال جنوبی آسایش در یک روز مرطوب و مرطوب ، این آلبوم هم طراوت و بیش از حد مسری است.
LeRoux از لوئیزیانا از اواسط دهه هفتاد بوده است ، در اصل به عنوان یک گروه پشتیبان برای کلارنس. Gatemouth ‘Brown و Clifton Chenier) به عنوان گروه Levee) و سپس به ترتیب به عنوان The Jeff Pollard Band و در نهایت مشهورترین عنوان آنها شناخته شدند.
موسیقی گرم و بخار است New Orleans با طعم سنگ Southern Blues با احساس عالی برای funk و شیار و یک حس طنز آمیز. واقعاً ، آنچه دوست ندارد.
لیست فعلی تونی هاسلدن است – آواز ، گیتار ، راد رودی – آواز ، صفحه کلید ، سینت سایزر ، جیم اوود – گیتار ، نلسون بلانچارد – صفحه کلید ، آواز ، مارک دوتو – کوبه ای ، رندی کارپنتر – درامز ، جف مک کارتی – آواز ، جوی دککر – باس ، پشتیبان آوازهایی که فقط Haselden و ردی از گروه اصلی گروه اصلی دارند.
به عنوان یک آلبوم در واقع یک ترانه وجود ندارد. آهنگی که کار نمی کند اما من مشکل کمی در این مورد دارم که هر آهنگ به نظر می رسد که گروهی متفاوت آن را بازی می کنند – بعضی مواقع یک شیار سبک کوچک Feat. گاهی اوقات آنها در قلمرو باند آلمن Brothers Band قرار دارند یا ممکن است وارد یک Doobie Brothers شوند. صدای جام جم تنگ – هرچند گفته شده است ، هر آهنگ دارای جذابیت های خاصی است.
تعدادی اعداد واقعی وجود دارد: آهنگ عنوان سریع Blues-rocker با کوبه ای عالی و گیتار زرق و برق دار است در حالی که لوسی آنا “دارای یک پیانوی تنک بسیار جذاب و عفونی و ریتم های بسیار پیچیده است.
خوب ارزش یک مشت این واقعاً گوش را به گوش می رساند.