گونگ گروههایی بودند که هیچ وقت حتی بخشی از جنبش کسی نبودند ، حتی خودشان. در ابتدا وقتی داوید آلن پس از یک تماس اروپایی در فرانسه توسط ماشین نرم در فرانسه باقی مانده بود ، به دلیل اینکه گذرنامه استرالیا ویزای مناسبی برای اجازه ورود وی به Blighty نداشت ، گونگ مسیر بسیار متفاوتی را برای گروه قبلی خود دنبال کرد
از بسیاری جهات ، آنها بخشی از صحنه جهانی زیرزمینی تلقی می شدند که شامل پری های پینک ، هاوکیند و Deviants بودند ، اما آنها هرگز به اندازه دیگران سیاسی و یا “حق” نبودند.
موسیقی آنها پیچیده ، جادویی و پر از طنز و حس عشق بود.
یک عنصر گالیک قوی از دیدیه مالهربه و یک حس خارق العاده از ظاهر از جانب گیلی اسمیت دوست داشتنی. اعضای گروه شامل Didier Malherbe ، Pip Pyle ، Steve Hillage ، Mike Howlett ، Pierre Moerlen ، Bill Basswell و Theo Travis بوده اند. اما در اینجا ترکیب داوید آلن ، تیم بلک ، مایک هاولت ، دیدیه مالهربه ، پیپ پیل ، استیفی شارپسترینگ ، گیلی اسمیت و شیامال مایترا قرار دارد.
بنابراین به این آلبوم. این روز تولد 25 سالگی برای گونگ بود و صف آرایی داشت که از سال 1977 تاکنون با هم نبوده است. به نظر نمی رسید که شکلی از هر نوع وجود داشته باشد زیرا کاملاً به نقش های خود می خوردند.
اگر گونگ را می شناسید ، پس از آن با موسیقی آشنا خواهید شد: اشارات فراوان به Planet Gong و Camembert Electrique ، تغییر در امضای زمان ثابت ، تعجب دختر کوچک جیلی Smyth از تعجب ، جاز هورن رانده شده و synths swirling – همه عناصر بسیاری از موسیقی گونگ .
برای کسی که به عنوان یک نوفیت به گونگ نزدیک می شود ، ممکن است ناراحت کننده باشد که بخواهید جهت ها و تأکیدات مختلف را بررسی کنید ، اما آهنگ های کلاسیک گونگ به اندازه کافی برای کمک به شما در این زمینه وجود دارد.
در سراسر 2 سی دی موسیقی فوق العاده ای در اینجا وجود دارد ، تنها انتقاد واقعی من ویرایش هایی است که جریان آنچه را که یک نمایش بسیار ارگانیک بود را خراب کرد.
هر طرفدار گونگ به این آلبوم احتیاج دارد ، اگر فقط به عنوان یادآوری برای آنچه در دلشان بود. اگر شما در 8 و 9 اکتبر 1994 در Forum لندن (کنتیش تاون) آنجا بودید ، این امر در روان شما جای خواهد گرفت ، اما اگر نباشد ، با این وجود یک تجربه شگفت انگیز است.