سوابق اتاق چمدان (برچسب)
30 ژوئیه 2020 (منتشر شد)
46 دقیقه
با آلبوم Bardo آمریکایی ، اریک آندرس ، خواننده کالیفرنیای شمالی و مارک اوبیتس ، گیتاریست کالیفرنیای جنوبی ، این قالب مضر را که تصمیم به دنبال تلاش پر بار یک آلبوم مفهومی است ، خرد کردند. آن ابزاری که توسط اقدامات راک کلاسیک و پیشرونده وابسته به آرنا مشهور شد. آندرس به جای دلخوشی درباره خود ، ترجیح داد مسیر همدلانه خود را به عنوان شخصیت های مختلف تصور کند تا رکورد را بنویسد. نکته اصلی این مجموعه رمان سال 2017 لینکلن در باردا درباره رئیس جمهور لینکلن است که پسرش را از دست داده و حوادث غم انگیز پیرامون آن است. داستان در طول یک شب اتفاق می افتد ، در باردو قرار دارد – یک فضای متوسط بین زندگی و تولد دوباره. ترانه های آندرس هر یک تصور از دیدگاه یک شخصیت متفاوت است که به آلبوم عمق داستان فراتر از آلبوم های دیگر این ژانر را می دهد ، اما آهنگ ها کاملاً شخصی باقی مانده اند. گیتار اوبیتز دارای کیفیت خواب آلود و رویایی است که به ماهیت سورئال ذاتی داستان اضافه می شود.
این آهنگ ها اغلب می توانند پیامدهای بیمارگونه داشته باشند ، از چندین منبع گزارش شده است که لینکلن دیر وارد دخمه ها می شود شب و پسر مرده اش را نگه دارید. این هاله قبرستان رکورددار است. “Matterbloomlight (Revisited)” بر روی شیار گیتار شناور و طبل های مینیمالیستی نشسته و به اتر می پیچد. صدای احساسی آندرس درد دل این فقدان عظیم را می گیرد و سعی می کند آن را با کلمات معنی کند. آوازهای گروه کر آجلیک نزدیک به انتهای آن حرکت می کنند تا آهنگ را به خارج از کشور برسانند. “Bury Me” با گیتار آکوستیک و تارهای مبهم آن که به لطف انتخاب شده است ، بلافاصله به دوران جنگ داخلی منتقل می شود. ارواح Reverb بیش از آکوردهای جزئی هیجان زده وزن لنگر را به آندرس استعفا داده و متن های تیره می دهد. پیشرفت آندرس زیر گیتار مبهم O’Bitz ذوب می شود. ‘ابراهیم خالی از سکنه’ نیز این واکنش سرود را با تحقیق در مورد دردناک بودن رهبر پیش از این با فشار باور نکردنی مشترک دارد. این قطعه موضوع “آزادی رایگان نیست” را بررسی می کند. درسهای نهایی با جفت نتیجه گیری عضوی پر شده از “Bardo Cons” و ارزیابی خسارت نهایی “Won’t Live It Down” آموخته می شود.
برای آلبومی با چنین مضامین تاریک و ملودی های سنگین قلب ، تصور آن به عنوان یک تجربه امیدوار کننده دشوار است. با این حال ، این درخشش در سراسر آلبوم یافت می شود. امیدی که بعد از مرگ چنین بخش بزرگی ، هم یک فرد و هم یک ملت بتوانند زنده بمانند. ما در دوران غم و اندوه ، خشونت و واریول زندگی می کنیم اما قبلاً اینجا بوده ایم و آمریکا برای گفتن داستان زنده مانده است. این قصه ها چه شخصی و چه ملی میراث تمدن است. Anders و O’Bitz کار ترجمه قابل توجهی در ترجمه این آلبوم به یک آلبوم مفهومی انجام می دهند.