ناشی از DMA است که به ما یادآوری می کند که آهنگ های خوب و هیچ باور کمی از خود می توانند شما را تا چه اندازه برساند. برای اینکه بارها و بارها با گروههای بریتپوپ به طور کلی مقایسه شود ، و به ویژه واحه ، بهترین نعمتهای مختلط است ، اما سه گانه سیدنی همچنان ادامه داشته است و در شش سال از گمنام به آستانه بزرگترین نمایشنامه خود در انگلستان رفته است تا به امروز در الکساندرا لندن. کاخ (در ماه اکتبر).
“The Glow” سومین آلبوم آنهاست ، و آنها را می بیند که قدم های بیشتری را در قلمرو رنگی الکترونیکی می گیرند که به رکورد قبلی “اکنون” اشاره شده است. “زندگی بازی تغییر است” نشانگر این مسئله است. برجسته اولیه ، یادآور نظم نو ، با خواننده Tommy O ‘Dell تاریکی درگیر مبارزه بشریت برای سازگاری با synths لرزان و ضرب و شتم ضربان. در جای دیگر ، بازكننده “هرگز قبل” شیار متلاشی كننده ای را به یاد می آورد كه شارلاتان ها یا سنگ های رز را در دوستانه ترین لباس های خود رقص كنند. به استثنای “جنایتکاران” ، که فریاد سرودهای سرود مستقیم از کتاب “Be Here Now” از ترانه های به اندازه استادیوم افتخار می کند. اوه ، و چند گالاگوریسم تاسف بار غم انگیز (به عنوان مثال “آیا کسی واقعی است / آیا کسی احساس می کند / آیا کسی روزها را در حرکت می نویسد / آنها از طریق اقیانوس در حال غرق شدن هستند”) اینجا و آنجا. p>
شغل تولید براق مطمئناً تصور یک Big Band Band gives را می دهد و در بهترین حالت (برجسته ترین آنها در عنوان عنوان و “سلام دوست دختر”) ، صدای DMA مانند آن است که می تواند Coldplays را بگیرد و قاتلان این جهان در بازی خودشان. اما ، در لحظه های مهربان تر مانند “یادگیری زنده” و “قرار ملاقات” ، آنها کم می شوند. طرف احساساتی تر آنها ، به دلیل نوع تصنیف های بی نظیری که معمولاً در طول صحنه دلخراشی در هالیوکس می شنوید ، ناخوشایند است. مطمئناً در انتظار DMA است. با این حال ، از نظر حک کردن هویت صوتی خود ، “Glow” نشان می دهد که آنها هنوز راهی برای پیشبرد آن دارند.
الکس گوسمن