دوره بین سربازی اجباری الویس در سال 1958، مرگ نابهنگام بادی هالی در سال 1959 و ظهور و امپراتوری جهانی بیتلز در سال 1963، اغلب به عنوان یکی از صحنه‌ها در حال غرق شدن، غوغا کردن، ماه‌نوردان و غرغروان صحنه‌سازی در حال غر زدن در نظر گرفته می‌شود. صداهایی با اراده ضعیف و آبکی و با شنیدن آسان که شنونده مانند سومای آلدوس هاکسلی در داستان پیشگویش «دنیای جدید شجاع» عمل می کند. با این حال، حقیقت بسیار جالب تر از این است. حقیقت معمولاً همین است.

از موعظه‌های ابریشمی «چشم‌های آبی اول» گرفته تا بازی‌های باحال بیلی فیوری و لبه‌های خشن آدام فیث تا زرق و برق علمی تخیلی برایان فری گرفته تا ادای احترام با جزئیات وسواس گونه موریسی تا مترجمان نومدرنیستی مانند «Arctic Monkey» و «Last» الکس ترنر عروسکی، مارلون ویلیامز نیوزیلندی و ارویل پک آلت کانتری و گردش به چپ، این شکل خاص از نمایش و بی پاپ دوووپ، سایتی همیشگی از پیتزاهای نمایشی است که با شکوه سینمایی و تئاتری تلاقی دارد. حتی آخرین آلبوم جان لنون به نام «فانتزی دوگانه» به این فصل اشتباه در تاریخ فرهنگی عامه پسند بازمی گردد.

به این سنت غنی قدم می‌گذارد، کرونر کیهانی آمستردام که گاهی اوقات با عنوان ساده‌تر جوپ مایر (Joep Meyer) صحبت می‌کند. ساکن در لباس مارمولک سالن، به نمایش گذاشتن لباس بی‌نظیر و بی‌نقص، با بیش از پاشیدن پاشش CC، اکنون اولین دیسک خود را ارائه می‌کند، خود انعکاسی که خودآگاهانه «مزایای ریاکاری بودن» را به نمایش می‌گذارد.

سی سی خود اعتراف می‌کند که «او» یک «جوکر لذت‌گرای مشاهده‌گر احساسی» است، شخصیت «شخصیت» یک مفسر فرا تخیلی حقایق خانگی و پالمپسست‌های پانوراما است که هدف انتقادی آن چیزی است که او آن را به‌عنوان منظره‌ای رو به انقراض و کمتر از آن درک می‌کند. فضای فرهنگی پربار در نوسان بین تکان دادن و برانگیختن بی‌نظیری به سمت بی‌تفاوت و برانگیختن و برانگیختن موضع بزرگان.

بازکننده «Deep down in Jazz» از سوئینگ-بریتیش یورو-فلش دهه 60 پخش می‌کند و می‌بیند که سی سی اسطوره اصلی خود را ترسیم می‌کند و مانیفست خود را به شیوه‌ای که پدر جان میستی کمتر سخت‌گیرانه نشان می‌دهد. «هشدار اسپویلر» آرام و شیاردار به‌عنوان نوشدارویی برای اشباع اطلاعات امروزی عمل می‌کند، با این حال وقتی پاسخ‌ها در دسترس است، نادانی بیش از حد بسیاری را فرامی‌خواند. اغلب “خیلی” نزدیک.

“بولرو” التماس‌آمیز آخرین نفس و دراماتیکی است که در به دست آوردن آن “یکی” به وجد می‌آید، دیگر در حومه‌ها بیدمشک نیست، سی‌سی با سرکشی اعلام می‌کند “نمی‌خواهم “کس دیگری” را تحت تاثیر قرار دهم”. حرکات احساسی جاری است، ناگفته ها در فضای باز. گیتار پرپیچ و خم و کودا اتمسفریک یک استاد کلاس در خلق و خوی و لذت بردن است.

کار اکنون انجام شده CC با گفتن همه و همه از پشت بام ها در مورد “دوست دختر” خود، قصیده ای شبیه به 10CC برای نامزد تازه نامزد خود، تجسم کودتا و تقویت در گام خود است.

اولین کار عالی Cosmic Crooner، طنزی هوشمندانه با لباس تیغ تیز، پژواک های مجلل هماهنگ شده با گلیبرتوهای جذاب است.