لوئیس آف من (Lewis Delhomme) نوازنده کیبورد و خواننده فرانسوی تا کنون از موسیقی خود در کمپین های برندهای مد مانند گوچی و ورساچه استفاده کرده است.

موسیقی او با یک حس بد بو است که به نظر می رسد تحت تأثیر هموطنانش مانند دفت پانک قرار گرفته است – چیزی که او در هنگام خواندن بخشی از آهنگ های این دو، One More Time به عنوان بخشی از آهنگ خودش، So Good Day، تصدیق کرد. در حالی که ایستگاه‌های موسیقی پاپ رادیویی در فرانسه هنوز سبک موسیقی او را پذیرفته‌اند، احساس می‌کرد که این به زودی می‌تواند تغییر کند – تنها چیزی که او نیاز دارد یک آهنگ موفق است.

این که چرا همکاری او با کارلی رائه جپسن در آهنگ Move Me موفقیت بزرگی نبود که سزاوار آن بود، از من و احتمالاً دلوم نیز طفره می رفت.

حذف آهنگ Move Me تنها نقص در اجرای تقریباً عالی کارلی رائه جپسن بود. از زمانی که به همراه دو خواننده پشتیبان و گروه چهار نفره‌اش روی صحنه آمد، تا به امروز در مسیری سریع و پرانرژی از زندگی حرفه‌ای او رها نشد. گاهی اوقات ممکن است شما را ببخشند که کایلی مینوگ را تماشا نکرده اید – شباهتی در سبک و موسیقی وجود دارد.

این Love Ain’t Crazy یک نمایش نزدیک به دو ساعته را افتتاح کرد، اگرچه طولی نکشید که توپ های کانفتی بر سر تماشاگران منچستر منفجر شد. I Really Like You و Call Me Maybe ممکن است دو آهنگ مشهورتر او باشند، اما تعداد بیشتری از آهنگ‌های او مانند آهنگ‌های جدیدتر از آخرین آلبوم او The Loneliest Time به‌ویژه Bad Thing Twice و Shooting Star وجود دارد.

تصمیم به تقسیم کنسرت به دو قسمت ممکن بود در آن زمان ایده خوبی به نظر می رسید، اگرچه به نظر می رسید تنها تفاوت این بود که این فرصت را به جپسن داد تا لباس خود را تغییر دهد.

او در یک نمایش تعاملی از طرفداران خواست تصمیم بگیرند که آیا دوست دارند او Your Type یا Cry را بخواند – به سبک واقعی Jepsen او احتیاط را به باد داد و تصمیم گرفت هر دو را انجام دهد!

برو خودت را پیدا کن یا هرچیزی که او آهنگ را در حالی که آهنگ را می‌خواند روی چهارپایه نشسته بود و لحظه‌ای متضاد با آنچه قبل از آن رفته بود به وجود آورد.

سطوح انرژی مجدداً با ادامه انکور با Beach House و Cut to the Feeling افزایش یافت. احساس امشب احساس شادی و تحسین از هر دو طرف صحنه با جپسن دوست داشتنی و جذاب مثل همیشه بود.

اعتبار عکس: گراهام کلارک