همانطور که متصدیان توشه متحرک Britpop به دلیل اقدامات ناامیدانه پروژه های بیهوده با قرار دادن محصول با پتک چکش خورده ، جلب توجه و حملات آفلاین را از توده های twittering به خود جلب می کنند ، منظور من شورش گروه های سنگی است … ، شوخی های عجیب و غریب ، عجیب مردان باتری تخلیه شده مانند آقای کسابیان به گرد و غبار برخورد کرده است ، طی چند سال گذشته نوع جدیدی از سنگ “پسر” وارد معرکه شده است. با دور انداختن قیدها و غل و زنجیرهای مردان جناح وحشی چهار پینتی ، بالاخره یک حساسیت جدید در شهر ایجاد می شود.

گروههایی مانند Sleaford Mods به میانسالان گرفتار در کتهای تنگ اجتماعی و ناراضی ناراضی در همه جا صدا و بیان داده اند ، IDLES عصر Ballardian را که درگیر خشم بین طبقاتی است ، به گوشه گوشه انداخته و خانواده سفید چربی ، لذت گرایی پوچ را فراهم کرده است با درخشش برانداز. سوزش مغزی به عنوان یک مانکونی تیغ دار یک بار اظهار نظر کرد.

Tameside’s Cabbage به این ترکیب مشاهدات کلاسیک ، حقه های طنزآمیز و جدال های سیاسی اضافه کرده است تا جسد هر صلح-سوسیالیست خوبی را گرم کند. اولین آلبوم 2018 “Nihilistic Glamour Shots” حاوی سرزنش های گزنده و شرم آور انگشت اشاره “Arms of Pleonexia” بود که هدف آن فروشندگان اسلحه جنگ طلب است.

اگر آن آلبوم چشم انداز خام گروه را به نمایش می گذاشت و چشم انداز غرش ، سپس پیگیری “Amanita Pantherina” (به نام قارچ / قارچ ، آنچه شما باید انجام دهید) را جمع می کند و فاز-فاز را با خنده های زیر شکم اضافه می کند و زیر آن قرار می گیرد.

به روشی مشابه آلبوم I Like Trains که اخیراً دوباره احیا شده است ، کلمبی ماهرانه از مجموعه ای از الهامات استفاده می کند و به طعم زیبایی فرو رفتن در گلم-درام مستی الكترونیك ارل بروتوس در ‘Direct-Dictate’ كه زیبایی خالص و جانور؛ آکورد نخاعی دندانه دار با یک گروه کر منجمد لرزش می کند که بدبینی برنامه نویسی را از هر مجنون گیرفته در گل و لای برای آن ذوب می کند.

“پزشکی” به طرز ماهرانه ای نادیده گرفتن ناگجت های ناخودآگاه 60 ساله روان پانک The Stranglers ‘Gnostic را با یک ترکیب خطی آزار دهنده و مبهوت مستقیم از کتاب متأخر دیو گرینفیلد منتشر می کند. یک باس لاین غرش ژان ژاك بورنلسك به طور پنهانی سایه های صدای واژینك را می شنود و غول پیكرهای درویش را می چرخاند. گروه کر شیرین و تلخ خشمگین “متنفر” دارای برخی از گیتار جنجالی جرج هریسونیش wah-wah است.

در جای دیگر ، دوره Pixies “Bossa Nova” با نقشه اولیه Swell Maps در مورد “شما یک فرم هنری درست کرده اید (از قطعه شدن)”. جریان آشفتگی (غیر) آگاهانه شاون رایدر آگاهانه بر روی trippy “Get outta my brain” هدایت می شود. ‘انبوهی از لبخندها استفاده آلیس کوپر از West Jide Story ’s Jet Song’ را از آلبوم ‘Schools’ Out ’سال 1972 تداعی می کند. تهدید و بدخواهی ، این یک کاباره فریبنده از درخشندگی های متعدد است.

مراقب دنیا باشید ، کلم شما را تماشا می کند!