زبان عامیانه شهر (برچسب)

20 فوریه 2023 (منتشر شد)

20 فوریه 2023

از آنجایی که فضای بی‌نظیر رسانه‌های جمعی از لحاظ اخلاقی و ورشکستگی خلاقانه، پاپ‌تات‌های بی‌پایان بی‌پایان را با تغییر لباس‌های خسته‌کننده به‌وسیله یک راهپیمایی ابدی از روح‌های آسیب‌دیده در پوسته‌های رقص خالی ایجاد می‌کند، شنیدن صداهای بیش از حد انسانی صداقت، طراوت‌بخش است. صداقت و امیدواری یک نیش خوشامدگویی از واقعیت در میان حماقت فیلتر شده و تئاتری بودن.

«in|FLUX»، عنوان دنباله‌دار آنا بی. ساویج برای اولین آلبوم، «A Common Turn» 2021، از بسیاری جهات – اگر نه همه – بدیهی است. با این حال، برخلاف در حال عبور بودن، بین راه رسیدن و غلبه کردن، این صدای کسی است که آنجا بوده است، آن را دیده است، ساخته است، به عقب نگاه می کند و آوارها را بررسی می کند و چیزی جز مسیری به سمت یک آرام ندیده است. حاضر. این یک راه سخت برای سفر است، اما، پاداش فراوان است.

ریشه کن کردن از لندن به دوبلین و همچنین اخیراً مهمان آهنگ‌های آلبوم‌های جدید از اوربیتال و شاعر اسکاتلندی، Hamish Hawk، مسلماً تأثیرات تغییر اتم را تحت تأثیر قرار داده است، و تغییرات سلولی را به وجود می‌آورد که همواره ده آهنگ اعتراف را نشان می‌دهد.

Savage با تحمل مشقت‌های فلج خلاق و راه‌های فرار غریزی برای درمان، ارزیابی آنچه که ممکن است از دست رفته باشد بیش از به دست آمده است، جلیقه خفقان‌آور را کنار گذاشته است (به‌طور متافیزیکی) و الهامات انزوا را در آغوش گرفته است (در واقع).
.
وحشی هرگز آنقدر به شیوه پانتومیک نمایشی که امروزه به طرز افسرده‌کننده‌ای رایج است، آواز نمی‌خواند، اوج نمی‌گیرد، در عوض اکسپرسیونیسم زمزمه‌شده، سنجیده، خاموش و بی‌عجله‌اش صداهای هوسکی را منتشر می‌کند که از قلب ضربه می‌خورند، پیام‌های ارسالی و عکس‌هایی را که از اعماق احساس ربوده شده‌اند و می‌کشند. وسعت شفا

«اسم من را بگو» به‌طور مستقیم از غارهای دودآلود خود منحرف شده است. یک گیتار آکوستیک در رگه ی “Space Oddity” بووی به عنوان ساختار واکنش ترک خورده ی خود Savage عمل می کند. «سگ پاولوف» مضمون پاسخ‌های از پیش هماهنگ شده (و در عین حال ناخودآگاه) را ادامه می‌دهد، یک فریسون جنسی می‌جوشد، تمایلات حیوان‌گرایانه طراحی شده برای نشان دادن مقاصد دیگری. فقط یک راه برای فهمیدن وجود دارد.

عنوان آهنگ “in|FLUX” Garbo does disco است، باز شدنی محتاطانه و آهسته به آغوشی در فریاد رهایی/آرامش فوران می کند که در آن عبارت تکراری “می خواهم تنها باشم، به تنهایی خوشحالم… باور کن هر گونه شک و تردیدی در مورد سرسختی عاطفی نمایش را از بین می برد. تنها بودن به معنای تنها بودن نیست.

این هنر برای قلب است، یک قطعه مقاومت پاک کننده. این یک قلب برای درد هنر است، آرامشی ستودنی برای تداوم.