در اوایل دهه 80، Air Supply یکی از پایه های اصلی ایستگاه های رادیویی پاپ بود. تقریباً غیرممکن بود که یک روز برویم و صدای یکی از آهنگ‌های آنها را که از بلندگو در جایی در ایالات متحده بیرون می‌آید، نشنوی.

در حالی که Air Supply از دهه 70 در استرالیا موفقیت‌های زیادی کسب کرده است، آنها ابتدا با “Lost in Love” در سال 1980 در ایالات متحده شکست خوردند. آنها در نهایت در بین سال 1980 در مجموع 10 بازدید برتر در جدول 100 داغ بیلبورد به دست آوردند. و 1983.

یک گروه ماندگار، Air Supply نیز یک کنش زنده بسیار محبوب است. این دو (گراهام راسل، خواننده/گیتار و راسل هیچکاک، خواننده) در 25 فوریه 2023 در سالن لین در لین، ماساچوست اجرا کردند.

مجموعه ساعت و نیمی با «رویاهای شیرین» شروع شد و سپس شادترین آهنگشان «حتی شب‌ها بهتر است» (ترانه‌ای که آدمی را به یاد آهنگ نمادین انگلیسی دن و جان فورد کولی می‌اندازد، «I’d Really Love» را بیرون کشیدند. تا امشب ببینمت”).

سالن پس از آن برای مدتی به سال 1981 بازگردانده شد، زیرا فیلم‌های اوبر آن سال، “Every Woman in the World” و “Here I Am” به طور بی عیب و نقصی با هم ترکیب شدند. در حالی که روز ولنتاین نزدیک به دو هفته پیش بود، حال و هوای عاشقانه Air Supply باعث شد این احساس به وجود بیاید که انگار آن روز هرگز به پایان نرسیده است.

در یک نقطه، راسل از حضار پرسید که آیا این اولین کنسرت Air Supply آنهاست یا خیر، و تعداد زیادی از حاضران اعتراف کردند که این کنسرت بوده است. راسل به شوخی اظهار داشت که آنها اکنون رسما “Air Heads” هستند (نامی که به طرفداران سرسخت این دو داده شده است).

در حالی که هیچکاک برای مدتی در پشت صحنه بود، راسل با خواندن شعری با عنوان “آیا من” عده ای را شگفت زده کرد؟ (که از کتاب او، “Turn Left at Greenland”، خطی از فیلم بیتلز در سال 1964، “A Hard’s Night” است). او سپس یک شماره انفرادی به نام “من می توانم برای همیشه صبر کنم” را اجرا کرد.

سپس راسل و هیچکاک کنار هم روی چهارپایه ها نشستند و داستان نحوه ملاقات و همکاری پایدارشان را تعریف کردند که به نسخه جذاب «دو نفر کمتر تنها در جهان» منجر شد.

این مجموعه با قطعات اصلی کاتالوگ Air Supply “The One That You Love”، “Lost in Love” و برداشتی حماسی از “Making Love Out of Nothing” به پایان رسید.

یک انس دو آهنگ شامل کاور «بدون تو» (در ابتدا توسط بادفینگر انجام شد) و با «همه از عشق» به پایان رسید.

در روزگاری که بسیاری از بازی‌ها به افتخارات گذشته خود نمی‌رسند، راسل و هیچکاک مانند دهه‌های پیش فوق‌العاده به نظر می‌رسند. مسلح به گروهی از سایدمن های قاتل (آرون مک لین، نوازنده اصلی گیتار، میرکو تساندوری، کیبورد، داگ گیلد، باس، و پاول والدمن، درام)، که صدای قدرتمندی را به مجموعه اضافه کردند و آن را به یک شب تماشایی تبدیل کردند.