پس از یک سال چالش برانگیز به دلیل مشکلات جدی سلامتی برای بروس فاکستون و راسل هستینگز از فیلم From the Jam، سال نو شروعی سالم داشت! برای گروه در بورس ذرت کمبریج.

پس از پشت سر گذاشتن یک سال دشوار، این دو پویا برای تور Beat Surrender 40th Anniversary به تمام سیلندرها بازگشتند، که در مورد موفقیت اخیر آخرین آلبوم آنها The Butterfly Effect بود. سومین آلبوم استودیویی بروس و راسل که در ماه اکتبر منتشر شد، بازخوردهای خوبی را دریافت کرد و در حال حاضر با تراک‌های لولا و او سعید، رتبه‌ی اول را در نمودارهای میراث به دست آورده است.

قبل از اجرای From the Jam، Buzzcocks به رهبری عضو اصلی گروه، استیو دیگل، انرژی پانک راک با اکتان بالا را افزایش دادند. گروه Buzzcocks که هنوز نگرش پانک را در حدود روزهای پیت شلی گروه منتشر می‌کردند، تماشاگران پرجمعیت را به دنبال آهنگ‌های بسیار دوست‌داشتنی از What Do I Get?، Fast Cars، Why Can’t I Touch it تا آهنگ محبوبشان در سال 1978 می‌کردند. همیشه عاشق (با کسی که نباید می شدی)، انبوهی از نوستالژی را به مخاطب بازگرداند.

راسل هستینگز که از بازگشت به صحنه سپاسگزار بود، به تماشاگران گفت: «می‌خواهم از همه آن خیرخواهان سال گذشته تشکر کنم، سال غیرمعمولی بود. به لطف خدمات NHS، اکنون در وضعیت سلامتی بسیار بهتری هستیم.

وقتی بعد از سکته قلبی در راه بیمارستان در آمبولانس دراز کشیده بودم، در آن زمان هیچ مراقبت بهداشتی خصوصی به من کمک نمی کرد، این افراد از خدمات آمبولانس و NHS فوق العاده بودند که مستحق دریافت حقوق هستند. خیلی بیشتر از آنها!» این موضوع با تشویق و تشویق هواداران همراه شد.

تماشاگران با یک تور سوتی از آهنگ‌هایی که از هر شش آلبوم استودیویی جم برداشته شده بود، پذیرفته شدند، از اولین آلبوم آنها، در شهر (1977) تا The Gift، آخرین آلبوم آنها که در سال 1982 منتشر شد، سال خداحافظی Beat Surrender. تور

آهنگ‌های همنام In the City و Away from the Numbers از جمله آهنگ‌های آلبوم اول آن‌ها بود که هر دو مخاطب را مستقیماً به شروع پانک اولیه The Jam برمی‌گرداند.

از جمله جواهراتی که از آلبوم درخشان All Mod Cons در سال 1978 اجرا شد، To Be Someone (مگر زمان خوبی نداشتیم)، جلد The Kink، David Watts، It’s Too Bad، Mr Clean و mosh-pit stomper، Down in بودند. ایستگاه مترو در نیمه‌شب، که همیشه موشرهای From the Jam را به دنده پنجم سوق می‌دهد!

راسل در ادای احترام به آلبوم Setting Sons در سال 1979، راسل به مخاطب یادآوری کرد که برای آهنگ کلاسیک Heat Wave موتاون که توسط The Who و The Jam و بسیاری دیگر پوشش داده شده است، «پاهای خود را در رقص بلند کنید». پس از آن پا به پا گذاشتن شهر عجیب و غریب بود که بدون شک به عنوان متن آهنگ، “تاول هایی روی پای خود” به تماشاگران داد.

موارد مورد علاقه بسیار محبوب آلبوم Sound Affects در سال 1980 عبارتند از Pretty Green و Start!، دومین شماره یک The Jam در سال 1980، که همیشه یک موفقیت مطمئن برای مخاطبان است.

یکی دیگر از موفقیت‌های همیشگی مخاطبان از Jam، The Butterfly Collector است که در ابتدا در B-side of Strange Town در سال 1979 منتشر شد، آهنگی ملودیک و قدرتمند که همیشه با استقبال مردم مواجه می‌شود.

مثل همیشه در کنسرت‌های From the Jam، زمان خیلی سریع می‌گذرد و قبل از اینکه متوجه شوید راسل، بروس، اندی فرکلاف (کیبورد) و مایک راندون (درامز) قبل از انکور از صحنه خارج می‌شوند. فینال شنبه به همان اندازه خوب بود که با The Eton Rifles شروع شد و به سرعت توسط Down در ایستگاه مترو در نیمه‌شب دنبال شد، که هر دو فوراً شورشی را در چاله مش به پا کردند!

سرعت به زودی با Ghosts کاهش یافت، آهنگ زیبایی که در سال‌های گذشته فکر می‌کردید فقط پل ولر می‌تواند عدالت را اجرا کند – تا زمانی که راسل آمد. راسل به طور مداوم تطبیق پذیری صدای خود را نشان می دهد، قادر است شش پنی را به دست بیاورد، از ارائه پانک راک با نگرش تا یک تصنیف حساس، که ماهرانه با مواد خود با From the Jam نشان داده است، همانطور که در The Butterfly Effect و آلبوم های قبلی Smash دیده می شود. ساعت و بازگشت به اتاق.

بروس این روزها به همان اندازه که با The Jam که صدای برجسته‌اش به آهنگ‌های خلاقانه و پر جنب و جوش او مربوط می‌شد، مشتاق است. بروس مانند همیشه شیک، شیک و باحال باقی می ماند و به درستی سزاوار این است که به عنوان یکی از “بهترین نوازندگان باس در جهان” مدام نظرسنجی شود.

این واقعاً یک ویترین فوق‌العاده از میراث جم بود، که با تمام قدرت، قدرت و کلاس رکوردهای اصلی اجرا شد، چنین رفتاری برای مخاطبان طرفداران جم، چه پیر و چه جوان.

این فقط موسیقی با ما طرفداران جام نبود، صحنه مد، مد و بخشی از یک قبیله همفکر بود. من همیشه احساس می‌کردم که به دهه 60 بازگشته‌ام، عاشق موسیقی و مد هستم، بنابراین احیای مود برای من مناسب بود. این سبک همچنین هرگز ما را رها نمی کند، همانطور که همه پارک ها، بن شرمنز و فرد پریس در بین تماشاگران پوشیده شده اند، به وضوح الگوی یک عمر را تعیین می کند!

این بدان معنا نیست که ما از موسیقی جدید قدردانی نمی کنیم – اجرای گروه از آهنگ شماره یک اخیرشان Lula با استقبال خوبی از سوی تماشاگران مواجه شد و مانند یک آهنگ بسیار دوست داشتنی، ما را وادار کرد که قبلاً هم آواز بخوانیم. بیایید امیدوار باشیم که در آینده بتوانند در برخی از تورها برنامه ریزی کنند که شامل مطالب جدیدشان باشد.

با تشکر از From the Jam که تکه کوچکی از آن جادوی اولیه را فقط برای چند ساعت به ما بازگرداند، ارزش طلا را دارد! با آرزوی سلامتی راسل و بروس و همه گروه و مشتاقانه منتظر دیدن دوباره آنها به زودی برای قطعه ای دیگر از بهشت ​​موسیقی هستیم!