The Cold Stares اکنون به یک لباس سه تکه گسترش یافته است و این اولین آلبوم در آن فرمت چیزهای کمربندی است.

همه آهنگ‌های «Voices» صدایی کاملاً فردی دارند – از استونر راک گرفته تا بلوز سنگین تا تصاویر زپلین – و به همان اندازه صدایی که به تنهایی متعلق به آنهاست.
این گروه توسط خود تولید شده و تقریباً به طور کامل در طی دو روز با مهندس مارک نیدهام (تاج محل، قاتلان، تصور اژدها، واک روی ماه، فلیت‌وود مک) ضبط شده است، می‌توانم بگویم که قدرتمندترین و یکپارچه‌ترین آنهاست آلبوم تا به امروز

کریس تپ، نوازنده و نوازنده اصلی گیتاریست، آهنگ‌ها را نوشت و حداقل چند نفر هستند که من مدتی دیگر به آنها گوش خواهم داد.
تپ می‌گوید: «بسیاری از این آهنگ‌ها با چیزهای واقعاً شخصی سروکار دارند که برای مدتی در ذهن من بوده است. من فقط باید به اندازه کافی زندگی کنم و تجربه کافی را در اختیار داشته باشم تا بدانم چگونه در مورد آنها صحبت کنم، بدانم چگونه احساس راحتی کنم که این رگ ها را باز کنم و هر آنچه را که بیرون می آید به اشتراک بگذارم.”

با بلوز سنگین «Nothing But The Blues» شروع می‌شود و می‌توانید احساس کنید که گروه واقعاً کنار هم قرار گرفته است.

سپس آهنگ «Throw That Stone» با خوانندگی مهمان توسط خواننده بلوگرس برنا مک میلان و ماندولین توسط وارن هود نوازنده چند ساز تحسین شده آمریکاییانا وجود دارد.

گاهی اوقات آنها صدایی دارند که تقریباً پاپ انگلیسی اواسط دهه شصت است، اما قدرت و اقتدار زیربنایی آن هنوز هم وجود دارد.

یک آلبوم عالی، قطعا برای برخی از پخش های رادیویی سنگین در بهار امسال.