بیلینگهام (برچسب)

20 فوریه 2023 (منتشر شد)

20 فوریه 2023

فولک بیشتر از یک کلمه چهار حرفی است. عامیانه مفرد و جمع است. عامیانه ما و آنها هستیم، ما «در مقابل» آنها، معاصر و تاریخی. موسیقی فولکلور، بیان گذر زمان و مضمون قافیه (و عقل) ماندگار است. افسانه های عامیانه انتشار ملتی از هم گسیخته، نسلی اسیر، آواز ناخوانده هاست. پژواک مظلومان و سرکوب شده که غالب است. نثر و مضرات عصیان (sic)، عیاشی و عیاشی.

با در نظر گرفتن همه اینها (و بیشتر) راشل انتانک و پل اسمیت با اولین آلبوم خود به نام “هیچ جا و همه جا” ظهور کردند، مجموعه ای از آهنگ های سنتی آمیخته با آهنگ های اصلی که به مسائل منطقه ای، فیزیکی و روانی، به ویژه منطقه نورثامبریا، شمال شرق انگلستان. با تولید دیوید برویس، اهل ساندرلند از فیلد موزیک، این یک امر منطقه ای است.

برای Unthank این یک نگرانی مداوم است، چه با گروه اولیه او از سال 2004 تا 2009 با مجموعه زمستانی یا بعداً به عنوان The Unthanks با خواهر بکی، نیوفا کیگان، آدریان مک نالی و کریس پرایس. برای اسمیت، که بیشتر به‌عنوان پیشتاز فوق‌العاده جنبشی Maxïmo Park شناخته می‌شود، این مسیر جدیدی است که باید دنبال شود، با این که این دو با ظرافت شروع به کشف و اکتشاف ریشه‌های جدید و مسیرهای قدیمی می‌کنند. کرانه‌ها، پهلوها، جزر و مد و کناره‌های تاین، ویر و تی‌های پرآب همگی برجسته هستند.

غارت استانی و تبلیغ شخصی، هر دو صدا در هم می‌پیچد و باز می‌شود، در سه آهنگ، فقدان ابزارسازی، تکان‌های مربوط به آن‌ها را هم ترسناک و هم دلهره‌آور می‌کند. در مورد بازکننده «کاپیتان بوور» که داستان بدنام فرمانده کشتی شرور که سربازان وظیفه را فریب داده یا با شلاق به خدمت گرفتن در دریا می‌گوید. زندگی نزاع بر روی موج اقیانوس.

«نیشت طبیعی» نوشته اسمیت داستان هنرمند جنگ جهانی اول، پل نش، را روایت می‌کند که نقاشی‌های منظره‌اش وحشت‌های جنگ را به اشتراک می‌گذارد و در تصویر کارت پستال‌های آن‌ها از لبه، ظاهر و دیستوپیا (زمین‌های بایر، درختان بی‌برگ) آسیب دیده و ویران شده است. احساس ارتباط ترسناکی کنید شما نمی خواهید آنجا باشید.

«Seven Tears» (اصلی از Rachel Unthank) همه چیز عجیب و غریب و وهم انگیز، سیمی و خسته کننده است، یک مانترای عرفانی خطاب به «سلکی»، موجودی اسطوره ای که لایه های بیرونی خود را در دریا جدا می کند تا به انسان تبدیل شود. در زمین های سفت تر تشکیل شود. اشک های مورد بحث مانند یک اکسیر به امید بازگشت عشق عمل می کنند.

“قرار شراب قرمز” در اصل توسط همکارهای هامبرسایدر و آتش‌بانان پیشگام خواهر و برادرهای محرمانه، پیش پا افتاده و بی‌حرمتی لال و مایک واترسون در آلبوم سال 1972 آنها به نام Bright Phoebus ضبط شد. اسمیت اشاره کرده است که این آهنگ در ابتدا در اولین فشار دادن آلبوم به اشتباه چاپ شده بود و عبارت “و” در آن گنجانده شده بود، حذف آن در اینجا جلای دیگری به روند کار اضافه می کند. یک آهنگ نوشیدنی که اوج و فرودها، فراز و نشیب های هیجان انگیزی که نوشیدنی شیطان باعث می شود را جشن می گیرد.

این آلبوم به عنوان نامه ای عاشقانه به بومیان و شخصیت ها و موجودات گمشده، مایه شادی است. از نظر موسیقی که توسط Faye MacCalman در کلارینت و Alex Neilson در درام پشتیبانی می‌شود، بسیار متحرک و آرام‌بخش است، در نهایت شما احساس می‌کنید، هر جا، جایی، همه جا و هیچ کجا… شاید. این همان جایی است که شما در آن هستید.