جیمز یورکستون، تروبادور عامیانه، مطمئناً در انتخاب بانوان پیشرو خود بسیار سخت است.

پس از اینکه چندی پیش رانجانا گاتاک، خواننده و آهنگساز کلاسیک هندی را وارد عرصه موسیقی جهانی خود کرد، او بار دیگر با پرده برداری از افسانه Cardigans، نینا پرسون به عنوان جدیدترین موزیک خود، به این کار پرداخت.

آهنگساز تحت رادار مبتنی بر فایف و الهه سوئدی پاپ-راک به طور یکسان می توانند به کاتالوگ گسترده ضرب المثلی ببالند، اما تا آنجا که جفت آنها پیش می رود، همه چیز فقط در مورد یک رکورد است – حداقل در حال حاضر.

آنها در حال اجرای آلبوم جدیدشان به نام The Great White Sea Eagle – که با همکاری برادران سوئدی پرسون، The Second Hand Orchestra – به طور کامل در تور اجرا می شود.

تازه از حضور در اوایل این هفته در پچ East Neuk خود، استاد و نینا با کلاه بیسبال، شیک با کت بلیزر، آکورد و مربی در رنگ های قهوه ای متفاوت، به عنوان دو نفر در Tolbooth استرلینگ روز پنجشنبه با آهنگ مشعل بسیار زیبا مری و لالایی به همان اندازه احساسی A Sweetness In You.

اگر به نظر می رسید که این اجرا تاریک و غم انگیز در حال شکل گیری بود، همه چیز با ورود ارکستر دست دوم تغییر کرد.

گروه سوئدی، پنج نفره در این تور، تحت تأثیر قراردادهای یک گروه پاپ یا راک قرار ندارند. این که بگوییم چیزهای زیادی در جریان است – و بنابراین چیزهای زیادی برای پذیرش وجود دارد – چیزی کم گفته است.

TSHO یک کارناوال لذت بخش از صدا را تولید می کند که در اینجا فویل عالی برای آوازهای اغلب دردناک پرسون و هر دو حمله یورکستون به عاج ها و، هرچه نمایش ادامه می یابد، به طور فزاینده ای برای کمک های او به رهبری گیتار ثابت شده است.

هر یک از اعضای ارکستر به تنهایی یک هنرمند موفق در سوئد هستند، لینا لانگندورف توانایی های خود را ابتدا به عنوان نوازنده فلوت ثابت کرد، سپس چند تک نوازی ساکس تاول زده را ارائه کرد.

یورکستون، 51 ساله، مشتاق بود که نقش درامر کارل-جوناس وینکویست را در کمک به جمع کردن ال پی تصدیق کند، و یکی دیگر از اعضای تیم تولید مشترک ساکن سلاردایک، پر بنگتسون، در وظایف باس و پیانو استخدام شد.

اولیس جیلنبرگ، نوازنده بدشانس ویولن، ناخواسته در پایان یک نقص فنی بود که اجرا را برای مدت طولانی‌تر از آنچه که در ابتدا آرزو می‌کرد، متوقف کرد.

یورکستون با آرامش علامت تجاری و شوخ طبعی خوب مدیریت کرد، اما متأسفانه تلاش‌های او در بقیه کنسرت خفه شده بود.

پیتر مورن، نوازنده گیتاریست، از شهرت پیتر بیورن و جان کمتر خاموش بود – مردم جوان، کسی؟ – کسانی که به صورت دسته جمعی به نوع سبک های لو-فای دلنشینی که از این دسته از هیپی های اسکاندی به طرز فریبنده ای انتظار می رفت ارائه کردند.

واضح است که یورکستون از مومبو-جمبوی غالباً باطنی که مشخصه بسیاری از کارهای اولیه او بود به رویکردی زمینی تر که بخش های مساوی نور و سایه، شاد و غمگین است، حرکت کرده است.

تماشاگران می‌توانستند به خاطر مه‌آلود شدن در ادای احترام دوست‌داشتنی به پدرشوهرش غیرسنت‌ساله‌اش، Keeping Up With The Grandchildren، ببخشند، در حالی که مطمئناً تعداد کمی از آنها برای ارتباط با دیدگاه اعتراف‌آمیز The Harmony تلاش می‌کنند.

در یک نکته جالب تر، A Hollow Skeleton Lifts A Heavy Wing به عنوان یک تصنیف روان-فولکلور معاصر کاملاً فریبنده برجسته شد و موقعیت یورکستون را به عنوان نوعی دونوان لیچ برای Gen Xers تثبیت کرد.

پرسون، 48 ساله، بیشتر از بار آوازی را به صورت زنده به عهده می گیرد تا آلبوم، چیزی که یورکستون تأیید می کند که خوشحال است به او اجازه می دهد با آن ادامه دهد.

در حالی که به وضوح در خود آن بخش کم کاری نمی کند، با توجه به مشارکت بی دردسر و جذاب بومی اوربرو، این یک قطعه هیئتی استادانه از سوی او است.

اگرچه او در بین آهنگ‌ها حرف چندانی برای گفتن ندارد، اما با تحقیر یورکستون را ترک می‌کند تا تمام صحبت‌هایش را انجام دهد – همانطور که او به وضوح از آن لذت می‌برد – یک شیمی واقعی بین این جفت وجود دارد که در یک مجموعه غالباً عالی به دست می‌آید.

از پشتوانه فوق‌العاده عجیب و غریب آن‌ها استفاده کنید، و به‌عنوان یک رابط فولک و پاپ، تلاش‌های این گروه از ولوو متوسط ​​شما قابل اعتمادتر است.