در یک کودتای بزرگ برای محل برگزاری بورلی، ماساچوست، The Cabot، Elvis Costello and the Imposters در 7 مارس 2023 در تئاتر اجرا کردند.
کاستلو اخیراً کمی اهل گردش بوده است و در ماه اوت گذشته نمایش هایی را در ماساچوست اجرا کرده است و تنها سه روز قبل از کنسرت The Cabot نمایش دیگری را در Worcester اجرا کرده است.
کاستلو با «دختر امسال» و «پسر به نام اگر» افتتاح شد، خیلی زود با رادیو رادیویی نمادین، حال و هوای دهه 70 را به خود جلب کرد. «رادیو رادیو» همان آهنگی بود که مسئول ممنوعیت چند ساله او در «شنبه شب زنده» بود، و کاستلو کمی از سفر گروه به شهر نیویورک و سوار شدن تاکسی به استودیو NBC در سال 1977 به یاد آورد.
کاستلو هرگز کسی که تنها به کاتالوگ پشتی خود متکی نبود، یک آهنگ منتشر نشده، “I Don’t Want Your Lyndon Johnson” و 2002 ستاره “When I Was Cruel #2” (که شامل قطعه ای از ABBA “Dancing Queen” بود را نواخت. .
کاستلو خوش شانس بوده است که چند تا از بهترین گروه های پشتیبان تاریخ را به کار گرفته است، با The Attractions (واحد اصلی او) و گروه های فعلی خود، The Imposters (استیو نیو، کیبورد، پیت توماس، درام، دیوی فراگر، باس، و چارلی). سکستون، گیتار لید) که تمام شب به صورت نقطه ای حضور داشتند.
درخشش کاستلو با فیلم شگفتانگیز «حادثهها اتفاق میافتد» (برگرفته از دیسک «نیروهای مسلح» در سال 1979) و زمانی که او استاندارد رگافی شدهاش «تماشای کارآگاهان» را احیا کرد، کاملاً به نمایش درآمد.
کاستلو در خلق و خوی بسیار پرحرفی بود و داستان بسیار خوبی را تعریف کرد. او به یاد می آورد که پدر و مادرش چگونه در یک فروشگاه موسیقی بدون نسخه با هم آشنا شده بودند (که بر عشق او به فرمت وینیل افزود) و روزهایی که در مدرسه کاتولیک بود. او در مورد دریافت تاییدیه خود (در سن 13 سالگی) و زمانی که مجبور شد نامی را انتخاب کند صحبت کرد (برای کسانی که با مذهب کاتولیک آشنا نیستند: نام تایید معمولاً نام یک مقدس است و بعد از نام کوچک و میانی شما آمده است، اما قبل از نام خانوادگی شما آمده است. ). از آنجایی که بیتلز در آن زمان خشمگین بود، مدیران مدرسه استفاده از جان یا پل را به عنوان یک نام تأیید ممنوع کردند، زیرا دلیل آن را مشخص می کردند.
کاستلو در حالی که کمی اوضاع را تغییر داد، پشت یک پیانو نشست و “Blood & Hot Sauce” را دوید. آغشته به اشعار سیاسی، (“از دروغ های سیاستمداران و واعظان خسته شدی/ می توانی به من اعتماد کنی”) و کمی آهنگ هانکی، از لحاظ سبکی آدم را به یاد می آورد، شماره بیلی جوئل (نشستن پشت پیانو به مقایسه کمک کرد).
کاستلو با داشتن یک گیتاریست شگفتانگیز مانند سکستون که میتوانست پیشرانههای پیچیده گیتار را مدیریت کند، یک نسخه وفادار در اواخر نمایش «آلیسون» را اجرا کرد.
به جز “Magnificent Hurt”، آخرین دسته از آهنگهای قدیمی کاستلو با “(من نمیخواهم به) چلسی بروم”، “Pump it Up” و “What’s So Funny’s about) صلح، عشق و تفاهم بود؟ “، پایان دادن به یک شب فوق العاده و التقاطی.
اعتبار عکس: تایلر فینی