اکتبر 28, 2020,  اخبار روز موسیقی ایران و جهان

عنصر

اگرچه Future از کاتالوگ مخلوط فوق العاده گسترده ای به نام وی برخوردار است ، که بسیاری از آنها به عنوان کلاسیک های فرقه پیروزمندانه ایستاده اند ، اما نامناسب بودن موفقیت Monster در آن بخش بسیار منصفانه خواهد بود. حتی در میان آلبوم های استودیویی ، برخی جرات می کنند نوار سال 2014 را به عنوان بهترین کار وی معرفی کنند. این قطعاً تاریک ترین اوست ، با آهنگهایی مانند “My Savages” ، “2 Pac” و “Radical” که تمایلات پرخاشگرانه رپر آتلانتا را برجسته می کند. با یک نگاه به آثار هنری آلبوم حیوانات باید همه چیز درباره تجربه موجود بدانید.

به افتخار ششمین سالگرد نوار ، که دقیقاً در همین روز پخش می شود ، احساس نورپردازی بر روی آهنگ افتتاحیه مناسب است. از همان لحظات اولیه ، “رادیکال” کاملاً روشن می کند که آینده با فضای متفاوتی متفاوت روبرو بوده است ، مترو بومین با آوردن یک didgeridoo صادقانه به خدا (این فقط برای ایجاد روحیه) انرژی پرتنش خود را تغذیه می کند. طولی نکشید که مسیر در موجی از سینتی سایزر منفجر می شود ، در حالی که تهدیدها و انعطاف های خود را غر می زند ، غرغرهای مبهم و مه آلود Future همراه می شوند. وی هشدار می دهد: “بهتر نیست دفعه بعد كه مرا می بینید شورت نباشد.” “هیدروپلانینگ ، استفاده از ابزارهای مناسب ، آینده نگرانه / شهرت لعنتی ، نی * گا ، با آن نیمه دور بروم.”

این یک طرف خطرناک آینده است که به ندرت در موسیقی اخیر مورد کاوش قرار می گیرد ، یکی از مواردی که – هنگام جفت شدن با زیبایی ظاهری تولید مترو بومین – تمایل دارد تا امروز طرفداران زیادی داشته باشد. با گذشت شش سال از اکران اولیه ، آیا Monster خاطرات خوبی ایجاد می کند؟ در این صورت ، در نظرات زیر صدا کنید.

متن های قابل نقل و انتقاد